Ana içeriğe atla

Nitelikli

Kelimelere karşı duygular

"Bir insana değer vermek, özen göstermek, ona kıymetli olduğunu hissettirmekte bir "kültürdür". Bunun eğitimi yoktur. Kitaplarda yazmaz. Yolu "insan olmaktan" geçer." Doğru mu sizce? Karşında sana hisleriyle bakan bir insanla yolunun kesişebilmesi, ona değer vermek, özen göstermek ve en önemlisi de bunu ona doğru hissettirmek gerçekten öğretilebilen ya da sonradan gelişebilen bir özellik değil bence. Bu tamamen kişinin içinde barınan bir olgu. Hisleriyle konuşan bir insan bulmak, bunu net bir şekilde yansıtmak ve hissettirmek... Sadece bir ses dalgasından ibaret olmayan, karşındakine bunu hissettirebildiğin her kelime; kıymetini bilen için o kadar değerlidir ki... Bunun ne kadar özel olduğunun yaşanmadan bilinebileceğini düşünmüyorum.  Peki sadece kelimelerden ibaret olan bir iletişim olsa ama duygu olmasa ya da bu tek taraflı olsa? Bunun duygusu olan için anlamı nedir? Ya da duygusu olmayan için ne ifade eder?  Duygusu olan hep umut eder. Duygusu olmayan ...

Bir koltuk , iki insan...

 Sevdiğinle aynı koltukta oturup dizi izlemek, müzik dinlemek... En sevdiğim şeylerden biri olabilir şu hayatta. Şöyle yanyana oturmuşsunuz, sevdiğin insana dayanmışsın hafiften, ilerleyen saatlerde zaten illa bir yayılma gelir arkasından :) bir bakmışsın sevdiğinin omuzunda uyuyakalmışsın. Bu sahne bana hep sımsıcak sevgiyi anımsatır. Böyle sürekli elini tutmak istediğin, koluna dokunduğun, başını omuzuna, belkide göğsüne yasladığın anlar... İçim sımsıcak oluyor her düşündüğümde. Ne kadar saf bir an değil mi? Güven,huzur ve sevgi içinde uykuya dalmak, koşulsuzca, nefes alır gibi...

Bu hissi bir daha yakalar mıyım sizce? Yakaladığımı hissettiğimde aynı şekilde karşılık bulabilir mi hislerim? Bu hissin karşılıklı olması o kadar muhteşem olur ki... "Hayat ne garip ne mucizeler getiriyor insana" cümlesini kurabilecek miyim bir daha ?
Bir gün bu hissi karşılıklı yakalayabilmek ve kaybetmemek dileğiyle...




Yorumlar

Popüler Yayınlar