Ana içeriğe atla

Nitelikli

Kelimelere karşı duygular

"Bir insana değer vermek, özen göstermek, ona kıymetli olduğunu hissettirmekte bir "kültürdür". Bunun eğitimi yoktur. Kitaplarda yazmaz. Yolu "insan olmaktan" geçer." Doğru mu sizce? Karşında sana hisleriyle bakan bir insanla yolunun kesişebilmesi, ona değer vermek, özen göstermek ve en önemlisi de bunu ona doğru hissettirmek gerçekten öğretilebilen ya da sonradan gelişebilen bir özellik değil bence. Bu tamamen kişinin içinde barınan bir olgu. Hisleriyle konuşan bir insan bulmak, bunu net bir şekilde yansıtmak ve hissettirmek... Sadece bir ses dalgasından ibaret olmayan, karşındakine bunu hissettirebildiğin her kelime; kıymetini bilen için o kadar değerlidir ki... Bunun ne kadar özel olduğunun yaşanmadan bilinebileceğini düşünmüyorum.  Peki sadece kelimelerden ibaret olan bir iletişim olsa ama duygu olmasa ya da bu tek taraflı olsa? Bunun duygusu olan için anlamı nedir? Ya da duygusu olmayan için ne ifade eder?  Duygusu olan hep umut eder. Duygusu olmayan ...

Boş insanlar...

 

Bir insanın bir gün öncesinde sizinle vakit geçirip, size sevgilim diyerek sizinle ilgilenip ertesi gün bir anda yok olması nasıl bir kavram karmaşasıdır cidden. Bir insan karşısındaki insana sevgilimsin deyip, ertesi gün sadece “Günaydın” diye mesaj atıp sonraki gün nasıl yok olabilir? Koca bir sessizlikle başbaşa kalırsınız...

Cidden anlam veremediğim o kadar soru var ki... Bu nasıl bir yapıdır? İlişki bile denilmeyecek bir iletişim biçiminden bile bir tık yaklaşılınca korkan ve bir anda sonsuzluğa karışan bir karakterde olmak... Bu hayatta daha neler görmemiz gerekiyor? Daha nasıl değişik tiplerle uğraşmalıyız ki gerçekten ilişki yaşamayı denemekten bile vazgeçer hale gelmeden huzurlu, mutlu bir ilişki ihtimalini yakalayabilelim? Bunun olabileceğine artık gerçekten ümidim kalmadı benim. Bu insanlar nasıl yetişiyor? Nasıl tip beyin hücrelerine sahip ya da gerçekten sahip mi? O da ayrı bir soru tabii... Ben saygısız, bencil, duyarsız ve yalancı insanların bu kadar çoğunlukta olduğu bir toplumda sağlıklı ilişki nasıl yaşanır, bırakın ilişkiyi sağlıklı bir iletişime nasıl geçilir artık akıl sır erdiremiyorum. O kadar yorucu ki , o kadar yıpratıcı bir süreç ki... Tabii bu dediğim süreç sadece gerçekten insan olanlara, duyguları olanlara, ciddi bir iletişim, ilişki beklentisi olanlara, karşısındakini insan yerine koyanlara...

Geri kalan insan müsveddesi kılıklılar için yaşam biçimi olarak benimsenmiş bu kişiliksiz tavırlar gayet normal. Ama düşünürseniz kendi seviyeleri için doğrudur, gayet normaldir. Seviye olmadığından...

Neyse öfkemi nasıl ne kadar kussam da rahatlayamayacağım bir yazı konusu bu dostlar. İnanın ben yoruldum, eminim benim gibi yorulan, tükenen, ümidini yitiren bir çok insan var hayatta. Bu tip insanlara kapıyı gösterin ve suratlarına çarpın gitsin. Size nasıl hissettirdiklerini unutmayın.Sizi nerede yapayalnız ve kafanızda bir ton soru işaretiyle nasıl bırakıp hayatlarına hiçbir şey olmamış gibi devam ettiklerini UNUTMAYIN! Gerçekten ilgili olan insanlar sizi yok saymaz, korkmaz, bahane bulmaz, yalan sölemez, yok olmaz ve sizi alternatif yapmaz.

Kendinize bir iyilik yapın ve bu tipleri kendi doğal habitatlarında kendi kalitesizlik seviyelerinde ki  insanlara bağışlayın.



 


Yorumlar

Popüler Yayınlar