Ana içeriğe atla

Nitelikli

Resimsiz

  Sana yeterince seni seviyorum diyemedim belki. Ama kalabalık bir ortamda gülerken ilk sana bakardım... İçinde sımsıcak hissetiğim o gözlere...   Bu cümlenin benim içimi nasıl yaktığını size anlatamam. Bu kadar basit ama bir o kadar da açık bir şekilde başka nasıl tarif edebilir ki acaba... Ben sana sende baskı uyandırmadan seni seviyorum kelimesini başka nasıl söyleyebilirim ki... İçinizde size çiçek bahçesi açtıran insanın aynı zamanda sizin fırtınalarınızla boğuşma sebebiniz olması nasıl bir duygudur bilir misiniz? Ağzınızdan dökülemeyecek o sevgi sözcüklerinin dökülememe nedeni ile bir o kadar dışarı bağıra çağıra çıkmaya çalışan kelimelerin sahibinin aynı insan olması peki? Belki de bir çok kez içinizden sessizce sevgilim diye haykırdığınız ama yüksek sesle bu kelimeyi söyleyemediğiniz, o insanın bir bakışıyla içiniz titrerken; yeri geldiğinde karşınızdakinin sizin elinizi dahi tutmaktan imtina ettiği bir duruma ne dersiniz? Ve daha niceleri... Bu nedendendir k...

Boş insanlar...

 

Bir insanın bir gün öncesinde sizinle vakit geçirip, size sevgilim diyerek sizinle ilgilenip ertesi gün bir anda yok olması nasıl bir kavram karmaşasıdır cidden. Bir insan karşısındaki insana sevgilimsin deyip, ertesi gün sadece “Günaydın” diye mesaj atıp sonraki gün nasıl yok olabilir? Koca bir sessizlikle başbaşa kalırsınız...

Cidden anlam veremediğim o kadar soru var ki... Bu nasıl bir yapıdır? İlişki bile denilmeyecek bir iletişim biçiminden bile bir tık yaklaşılınca korkan ve bir anda sonsuzluğa karışan bir karakterde olmak... Bu hayatta daha neler görmemiz gerekiyor? Daha nasıl değişik tiplerle uğraşmalıyız ki gerçekten ilişki yaşamayı denemekten bile vazgeçer hale gelmeden huzurlu, mutlu bir ilişki ihtimalini yakalayabilelim? Bunun olabileceğine artık gerçekten ümidim kalmadı benim. Bu insanlar nasıl yetişiyor? Nasıl tip beyin hücrelerine sahip ya da gerçekten sahip mi? O da ayrı bir soru tabii... Ben saygısız, bencil, duyarsız ve yalancı insanların bu kadar çoğunlukta olduğu bir toplumda sağlıklı ilişki nasıl yaşanır, bırakın ilişkiyi sağlıklı bir iletişime nasıl geçilir artık akıl sır erdiremiyorum. O kadar yorucu ki , o kadar yıpratıcı bir süreç ki... Tabii bu dediğim süreç sadece gerçekten insan olanlara, duyguları olanlara, ciddi bir iletişim, ilişki beklentisi olanlara, karşısındakini insan yerine koyanlara...

Geri kalan insan müsveddesi kılıklılar için yaşam biçimi olarak benimsenmiş bu kişiliksiz tavırlar gayet normal. Ama düşünürseniz kendi seviyeleri için doğrudur, gayet normaldir. Seviye olmadığından...

Neyse öfkemi nasıl ne kadar kussam da rahatlayamayacağım bir yazı konusu bu dostlar. İnanın ben yoruldum, eminim benim gibi yorulan, tükenen, ümidini yitiren bir çok insan var hayatta. Bu tip insanlara kapıyı gösterin ve suratlarına çarpın gitsin. Size nasıl hissettirdiklerini unutmayın.Sizi nerede yapayalnız ve kafanızda bir ton soru işaretiyle nasıl bırakıp hayatlarına hiçbir şey olmamış gibi devam ettiklerini UNUTMAYIN! Gerçekten ilgili olan insanlar sizi yok saymaz, korkmaz, bahane bulmaz, yalan sölemez, yok olmaz ve sizi alternatif yapmaz.

Kendinize bir iyilik yapın ve bu tipleri kendi doğal habitatlarında kendi kalitesizlik seviyelerinde ki  insanlara bağışlayın.



 


Yorumlar

Popüler Yayınlar