Ana içeriğe atla

Nitelikli

Tebrikler

 Bir yerde okumuştum. "Bazıları sığmazmış, nedendir bilinmez"... Siz ne kadar yer açmaya çalışsanızda, onu evinde gibi hissettirmeye çalışsanızda, belki de pamuklara sarıp sarmalasanızda sığmak istemeyen insana yeri daima dar gelir. İlla memnun olmayacağı bir şey bulur, sizi kırıp dökmek pahasına, canınızı yakmak pahasına da olsa mutlaka bir arayışa girer. İlla ama illa ben başka bir yere gitmeyelim diye kendince bahaneler yaratarak bulunduğu yerden yok olmaya çalışır. Halbuki siz onun zorlarını avucunuza alıp, gerektiğinde elleriniz kanaya kanaya şekil verip kücülterek yok etmeye gayret etmişsinizdir.  Yükünü hafifleterek rahat nefes alsın, huzur bulsun diye çabalarken karşınızdaki insan bunu görmek yerine ısrarla hala başka alternatifleri kovalar. Siz yük hafifletme derdine düşmüşken asıl yükün siz olduğunu suratınıza "Daaan" diye çarpar ve ne acıdır ki bundan bir gram bile gocunmaz!  Siz çareler ararken o bahane arıyor ise bırakma zamanıdır. Çünkü sizi kaybetmekt...

Veda edememenin yükü ağırdır



Hayatınızdaki insan bir anda artık yanınızda olmayı bıraktıysa o boşlukla ne yapacağınızı bilemezsiniz bir süre. Hayatınızın her anında yanınızda olacağına dair düşüncelerinizden kopmak, onların paramparça olduğunu hissetmek çok tuhaf , acıtan, boşluklu , içinizde bir şeylerin koptuğu bir duygu. Bilmiyorum tarif edebildim mi size yeterince... 

Her düşündüğünüz, hissettiğiniz şeyin boşlukta kaybolması, sonsuzluğa karışması kafanıza dank ettiğinde içiniz burkulur. Gözleriniz dolar, yüreğiniz acır. Bununla ne yapacağınızı bilemezsiniz. Tüm hayalleriniz, hatıralarınız, veda edemedikleriniz, içinizden söküp atamadıklarınız... Hepsi size savaş açmışcasına size tutunmaya çalışırlar. Siz mantığınızda onlardan kopmanız gerektiğinizi bilseniz de, ne kadar bunun için çabalasanız da; o duygular anılar sizin peşinizi bırakmaz. Sanki adeta size yapışmış, kendi etinizden kemiğinizden olmuşlardır. Onları söküp atmak o kadar kolay olmayacaktır. Bu kadar içinize işleyen duygudan uzaklaşmak herkes için bence zordur. Zaman aralığı bireye göre değişir , ona bir şey diyemem. Zorluğu nettir. Hiç kolay olmaz emin olun... 

Özellikle hayallerinize, ihtimallerinize ve içinizde hiç farketmeden şans verilmeden veda etmek zorunda bırakıldığınız anlarınızdan ayrılmak inanılmaz zordur. Elinizden alınmış bu anlarla siz başbaşa kalırsınız. Veda etmenin önemini anlamak gerekiyormuş. Veda etmek önemliymiş.

Edemediğiniz her veda sizinle gelmeye devam eden duygular, düşünceler, umitler, hayaller, ihtimalleride beraberinde size yüklemeye devam ediyormuş. 

Bunu yapmamak nasıl mümkündür?Bunun böyle bir formülü, kolay çözümü var mıdır bilemiyorum. Ama insan bulmalı, orası kesin. Onu bulup vedasını gerçekleştirmeli ve yoluna devam etmeli. 

Yapanlara bravo, yapamayanlar pes etmek yok...Sakın pes etmeyin. Mutlaka kendi yolunuzda bir veda yapabileceğiniz bir anınız gelecek. O zaman özgürleşeceksiniz.

Vedalar ve özgürleşmelere....




 

Yorumlar

Popüler Yayınlar