Ana içeriğe atla

Nitelikli

Aşkın şarjı var mıdır?

Çok güzel olmaz mıydı? Düşünsenize aşkınız gücü azaldığında hemen koşarak şarja takıyorsunuz ve hoopp yine ilk gün ki heyecanla devam edebiliyorsunuz. Gerçek dünyada bunu yapabilmeyi çok isterdim. Biliyorum ilişkiler böyle bir dinamikle yürümüyor, evet arkadaşlar farkındayım. Merak etmeyin... Sadece bence güzel olurdu. Çünkü gerçekten sevdiğiniz ve birlikte olmaktan mutlu olduğunuz biri var hayatınızda ve ona göre gücünüz azalmış ya da sevmenize rağmen sizin gücünüzün azaldığını hissediyorsunuz. Bunu hemen düzeltme fırsatını istemez miydiniz?   Ben çok isterdim... Belki şarja takma gibi tek bir aksiyon ile işleri yoluna sokamayabiliriz ama her iki tarafta isterse bir yol bulunabilir. Onca vakit ve yaşanmışlıktan sonra hepsini sadece batarya zayıfladı diye çöpe atmak benim kendi adıma yapmayı tercih etmeyeceğim bir şey. Ama tabii karşınızda sizi gerçekten istemeyen biri varsa zaten onca yaşadığınız şey de sadece sizin yaşadıklarınızdan ibarettir. Birlikte yaşadık diye düşündüğü...

Veda edememenin yükü ağırdır



Hayatınızdaki insan bir anda artık yanınızda olmayı bıraktıysa o boşlukla ne yapacağınızı bilemezsiniz bir süre. Hayatınızın her anında yanınızda olacağına dair düşüncelerinizden kopmak, onların paramparça olduğunu hissetmek çok tuhaf , acıtan, boşluklu , içinizde bir şeylerin koptuğu bir duygu. Bilmiyorum tarif edebildim mi size yeterince... 

Her düşündüğünüz, hissettiğiniz şeyin boşlukta kaybolması, sonsuzluğa karışması kafanıza dank ettiğinde içiniz burkulur. Gözleriniz dolar, yüreğiniz acır. Bununla ne yapacağınızı bilemezsiniz. Tüm hayalleriniz, hatıralarınız, veda edemedikleriniz, içinizden söküp atamadıklarınız... Hepsi size savaş açmışcasına size tutunmaya çalışırlar. Siz mantığınızda onlardan kopmanız gerektiğinizi bilseniz de, ne kadar bunun için çabalasanız da; o duygular anılar sizin peşinizi bırakmaz. Sanki adeta size yapışmış, kendi etinizden kemiğinizden olmuşlardır. Onları söküp atmak o kadar kolay olmayacaktır. Bu kadar içinize işleyen duygudan uzaklaşmak herkes için bence zordur. Zaman aralığı bireye göre değişir , ona bir şey diyemem. Zorluğu nettir. Hiç kolay olmaz emin olun... 

Özellikle hayallerinize, ihtimallerinize ve içinizde hiç farketmeden şans verilmeden veda etmek zorunda bırakıldığınız anlarınızdan ayrılmak inanılmaz zordur. Elinizden alınmış bu anlarla siz başbaşa kalırsınız. Veda etmenin önemini anlamak gerekiyormuş. Veda etmek önemliymiş.

Edemediğiniz her veda sizinle gelmeye devam eden duygular, düşünceler, umitler, hayaller, ihtimalleride beraberinde size yüklemeye devam ediyormuş. 

Bunu yapmamak nasıl mümkündür?Bunun böyle bir formülü, kolay çözümü var mıdır bilemiyorum. Ama insan bulmalı, orası kesin. Onu bulup vedasını gerçekleştirmeli ve yoluna devam etmeli. 

Yapanlara bravo, yapamayanlar pes etmek yok...Sakın pes etmeyin. Mutlaka kendi yolunuzda bir veda yapabileceğiniz bir anınız gelecek. O zaman özgürleşeceksiniz.

Vedalar ve özgürleşmelere....




 

Yorumlar

Popüler Yayınlar