Hakettiğinizi almak yerine hislerinize mağlup olup kendinizi daha çok üzdünüz mü hiç? Ben bunu hak etmiyorum ve burada sınırımı belirliyorum diyebilmek yerine belki olur ümidiyle duygularınızla hareket edip sonra kaç defa mutsuz oldunuz?
Bir ölçüye kadar belki ümit etmek doğal sayılabilir. Peki ya terazinin topuzunu kaçırırsanız? Ya gerçekten hiç haketmediğiniz, ümit etmediğiniz şekilde tavırlarla karşılarsanız ne olur? Bu davranışları nereye kadar göğüslemeye karar verdiniz? Şahsen ben bunu onlarca kez yapmış bir insan olarak hala buna net bir cevap veremiyorum.
Hislerinizi tamaman bir kenara bırakıp nasıl ben bunu hak etmiyorum sınırı çizersiniz dürüst olmam gerekirse bunun bir tarifi, yolu yordamı var mıdır bilemiyorum. Ama yapılmasının gerektiğine eminim...Zorla zarar vermek istemiyorsanız kendinize, yara bere içinde kalıp sürekli karşıdan bir şeyler ümit edip hayal kırıklığıyla bir köşede kalmaktansa bunun sınırını çizmeyi denemek en ideali sanırım.
Hakettiğiniz şey her ne ise sevgi, ilgi, şevkat, sınır çizebilmek, kendini keşfetmek... Tabirler çok; siz kendinize uygun olanı alabilir ya da başkalarını ekleyebilirsiniz tabii ki... Her ne ise o onu hatırlama zamanı artık. Kendinizi duygularınıza tamamen kaptırıp yaralarınıza yara eklemektense, bunu başarabilmeyi diliyorum hepimiz için. Tüm ihtiyacı olanlar için diyelim🙏
Yorumlar
Yorum Gönder