Ana içeriğe atla

Nitelikli

Kelimelere karşı duygular

"Bir insana değer vermek, özen göstermek, ona kıymetli olduğunu hissettirmekte bir "kültürdür". Bunun eğitimi yoktur. Kitaplarda yazmaz. Yolu "insan olmaktan" geçer." Doğru mu sizce? Karşında sana hisleriyle bakan bir insanla yolunun kesişebilmesi, ona değer vermek, özen göstermek ve en önemlisi de bunu ona doğru hissettirmek gerçekten öğretilebilen ya da sonradan gelişebilen bir özellik değil bence. Bu tamamen kişinin içinde barınan bir olgu. Hisleriyle konuşan bir insan bulmak, bunu net bir şekilde yansıtmak ve hissettirmek... Sadece bir ses dalgasından ibaret olmayan, karşındakine bunu hissettirebildiğin her kelime; kıymetini bilen için o kadar değerlidir ki... Bunun ne kadar özel olduğunun yaşanmadan bilinebileceğini düşünmüyorum.  Peki sadece kelimelerden ibaret olan bir iletişim olsa ama duygu olmasa ya da bu tek taraflı olsa? Bunun duygusu olan için anlamı nedir? Ya da duygusu olmayan için ne ifade eder?  Duygusu olan hep umut eder. Duygusu olmayan ...

Duyulur mu?


 "Sen duydun mu sustuklarımı?"

Bazen insan içinden yüzlerce hatta binlerce kelime sarf eder karşısındakine... Konuşmaya gerek yoktur. Ruh halinden, tavrından, bazen tek bir bakışından bazen de nefes alışından anlaşılabilir. İlla bağıra çağıra kendini parçalarcasına cümleleri ardı arkasına sıralaması gerekmez insanın.

Görebilen olur mu peki sizce?

Bunları ancak karşısındakine gerçek anlamda değer veren, onun varlığını özümsemiş, hayatına ciddi bir şekilde kabul etmiş insanlar görebilir bence. Sadece o zaman sessizliğiniz de bir şeyler anlatabiliyor olur.

Geri kalanlar için gözlerinin taa içine baka baka sesli bir şekilde kendinizi ifade etseniz de nafile. Zaten onlar sizi hiç görmüyorlardır. 

Ufacık bir mimiğinizden, bakışınızdan bile sizi görebilen insanlara rast gelinmesi dileğiyle...






 

Yorumlar

Popüler Yayınlar